Wiersze Eve

Eve

Dodam tu tylko dwa wiersze, do których mam szczególny sentyment:

"Marzenia"

Oczy moje zamglone mgłą marzeń
zaciemniają rzeczywistość.
Żyję we własnym świecie,
w którym nie widać łez cierpienia.
Próbuję dotknąć serca miłości,
lecz i to straciwszy chcę
znów powrócić do rzeczywistości.
Pozbyć się otaczającej mnie mgły i głosów aniołów.
Chcę znów znaleźć się w świecie,
a którym rządzi rzeczywistość,
a marzenia są moimi odległymi wspomnieniami.
Pragnę znaleźć się tam,
gdzie czuję żar otaczającego mnie życia...

"Śmierć Miłości"

Miłość niegdyś płomieniem była,
co wystrzeliwszy z każdą chwilą
gasł nieświadomie.
Zanikał bez pamięci,
a każda kropla miłości
żywiła się trucizną zapomnienia.
Lecz w niektórych sercach
nadzieja się tliła,
przezwyciężyła wszelkie smutki.
I gdyby śmierć nadeszła,
choćby i bolesna,
bowiem i tak będzie miała
cień miłości nigdy nie gasnący.

Ten wiersz był trochę starszy, więc proszę nie bić Smile

Sonea

Przyszłam z sąsiedniego tematu i widzę... coś lepszego. Tutaj już można mówić o czymś więcej, niż tylko słowach miłość jest taka, śmaka i owaka. Tu zauważam pewien przekaz, ale dalej to nie jest to. Pisz dalej, jestem pewna, że Ci wyjdzie.
Nie bijcie za krytykę, ale nie wiem, jak mam do tego podejść.
Weny,
Sunny.

Eve

Dziękuję. Cenię sobie każdą opinię niezależnie czy jest krytyczna czy pozytywna. Ważne, by była szczera. Tamte wiersze rzeczywiście były dość starsze, więc ten jest najnowszy:

Słowa..

Poczucie wartości,
które mnie otacza zanika w miłości.
Oddaję wszystko chcąc
znów z tobą porozmawiać.
Każę się na kolejne cierpienie,
które mnie przy tobie czeka.
Staję się zbłąkaną duszą podzieloną na setki części.
Lecz cóż to tobie da?
Ucieszysz się swym szczęściem,
a moim cierpieniem.
I choć przez ten długi czas,
w którym nie zdołałam cię już ujrzeć,
wciąż rozmyślałam.
O pięknie smutku,
które czai się w tobie, o tym,
jak nie potrafię powiedzieć słów
kierowanych tylko do ciebie:
Kocham Cię...

shige

RainaEternity

Eve

shige, dziękuję Ci za takie rozpisanie się na temat mojej twórczości. Szanuję Twoją opinię, nic tu nie będę komentować. Dziękuję Ci za szczery komentarz, który pomimo tych negatywnych emocji i tak wzbudził we mnie radość. I wiesz, to raczej chyba Ty możesz uważać mnie za kompletną idiotkę. Very Happy

Zdaję sobie sprawę, że te wiersze w sumie nie można nazwać wierszami, gdyż to są moje zwykłe bazgroły, które pisze w tym swoim głupim, nastoletnim wieku. I bardzo młodym wieku. A umieściłam je tu po to, by ludzie mogli być może z nudów przeczytać to i powiedzieć mi co jest z tym "nie tak".
RainaEternity- Również dziękuję Ci za komentarz. Co do atmosfery Romea i Julii to chyba odebrałam to zbyt pochlebnie. No cóz, niech moje oczka się cieszą póki mogą Very Happy

O ile dobrze pamiętam to wiersz ten pisałam w trakcie czytania "Romea i Julii", więc może jakoś sam te słowa wynikły..
Dziękuję Wam dziewczyny za komentarze i dam tu kolejną plątaninę moich myśli:

Nie wiem co zrobić,
idę ku otchłani smutku...
Zraniłeś mnie, czy to nie ma znaczenia?
Różni nas życie, lecz wciąż nie mogę o tobie zapomnieć.
Codziennie podążam samotną ścieżką.
Dzięki tobie wszystko nabierało koloru,
w moim kruchym sercu kwitła nadzieja,
po której nie ma już śladu.
Pragnę być sama,
rany w moim sercu pozostaną wieczne.
Pragnę zakończyć życie swe, lecz nie potrafię.
Bowiem rozstawać się z tobą nie chcę,
ale słowa te rozdzierające mnie na części
powiedzieć muszę:
Zostaw mnie...

Mówcie co myślicie, tylko bez bicia Smile

shige

polly

Skłaniam się w mojej opinii do zdania shige. To się nie trzyma kupy. Nie jestem szczególną fanką poezji, ale wpadłam tutaj z ciekawości. Chciałam też sprawdzić, czy jestem w stanie cokolwiek zrozumieć. No i test zakończył się negatywnie.

Mam wrażenie, że starałaś się wybrać piękne słowa nie zastanawiając się nad sensem całości. Ja rozumiem klimat, patos i zranione, krwawiące serce. Naprawdę. Ale zdanie "różni nas życie" całkowicie mnie wybiło. I rozdygotanie wewnętrzne: "pragnę być sama", (...), "bowiem rozstawać się z tobą nie chcę". No ja nie wiem. Ogarnia mnie niemoc.

Eve

Te wiersze piszę pod wpływem impulsu, piszę każde słowo, które przyjdzie mi do głowy. Czytam całość, wiem, że jest w tym coś "nie tak", niezrozumiałego nieco, ale mimo to i tak nie chcę nic zmieniać. Może też moje uczucia są w tych chwilach bardzo duże, więc czasem opisuję je nieco innymi słowami, które czasem tylko ja mogę je zrozumieć i doszukać się w nich prawdziwego sensu. Rozumiem, że Wam się nie bardzo podoba moja twórczość, przecież każdy ma swoje zdanie, a ja to szanuję. Nie każdemu musi się wszystko podobać.
Dziękuję Wam za komentarze, sądzę jednak, że więcej mojej twórczości umieszczać tu nie będę, skupiam się jak na razie na pisaniu opowiadania. Ono mi chyba lepiej wychodzi, tak sądzę. Powiem na koniec jeszcze, że wiem, że te wiersze są bardzo smutne, ale pochodzą z czasu, gdy moje życie było równie bolesne i byłam jakby w takiej ciągłej rozpaczy. Ale od niedawna coś się zmieniło, staram się myśleć optymistycznie. I mam jeden wiersz bardzo radosny, ale był zadedykowany dla mojej mamy, więc nie umieszczę go tu raczej..
Jeszcze raz dziękuję Wam dziewczyny Smile